Melbourne en Tasmanië

Dag allemaal,

inmiddels hebben we Melbourne verlaten en zijn we op weg naar Tasmanië. We hebben nu nog maar twee weekjes te gaan, alvorens we weer terug keren naar ons eigen stekje in Berg. De tijd vliegt, zeker op vakantie!

Na de prachtige natuurbelevingen langs de Great Ocean Road, is het weer even wennen aan het lawaai en drukte van de grote stad, die Melbourne zeker is. We verblijven in het district St Kilda, ten zuiden van het stadscentrum. Het staat bekend om zijn trendy karakter en onbevangen sfeer. Maar dat mag je gerust met een korreltje zout nemen. Het is een kleinschalige wijk, met weliswaar een eigen pier, waar kleine pinguins tussen de rotsblokken hun nestje bouwen en een redelijk lunapark vlakbij de esplanade (soort boulevard), nabij het jachthaventje, maar dan heb je het beste ook gehad. De vele winkeltjes en eetgelegenheden zijn echt niet exclusief en zeker niet trendy. Nee verre van dat! Het is meer een mengelmoes van vooral Aziatische eetgelegenheden, hamburger stores en veel gebakswinkels, met allerlei zoetigheden. Het uitgangsleven is luidruchtig en opzichtig, de muziek oubollig, de meeste jongeren getatoueerd en vooral de meiden slecht gekleed. Beetje Engelse stijl, met wat opsmuk, zonder oog voor detail. (kwestie van smaak zeker...)

Melbourne centrum is redelijk druk, maar niet speciaal in onze optiek. Opvallend is het grote aantal mensen met Aziatische roots. Volgens ons zo'n 75 % van alle inwoners in Melbourne!  

Behalve het wel mooie "Arts Centre" en de bijzondere bibliotheek, boeit het ons allemaal niet echt en zijn we na een dagje rondslenteren en "trammen" (gratis in en rond het centrum), de tweede dag, de Zoo gaan opzoeken, om daar de inheemse dieren, beter te leren kennen. Van de echte kunst-en cultuur hoofdstad, zoals Melbourne wel wordt genoemd, hebben wij niet zo'n hoge pet op. Maar ja, na twee dagen kan dit natuurlijk ook niet!

Intussen hebben we de lange broeken, sokken en T-shirts met mouwen, uit het koffer gehaald, want vooral  's avonds is het behoorlijk fris. Echt genieten van het "noodle-festival", dat elk weekend in de buitenlucht plaatsvindt, was door de koude wind niet aangenaam en duurde zodoende voor ons maar een uurtje. Wel lekker gegeten trouwens! 

De tegenstelling tussen de grote steden, zoals Melbourne en de gebieden, die aan de Great Ocean Road liggen, zoals het Great Otway national Park, zijn best wel groot. Niet alleen het verschil in aantal mensen dat er woont en leeft, maar ook qua karakter en mentaliteit. De mensen in de Country zijn over het algemeen vriendelijker en waarderen meer de omgeving en hun leefgemeenschap, dan de drukke en meestal oppervlakkige stadsmensen, die alleen oog hebben, voor hun telefoontje en zich zelf. Maar ja.... dat is in onze westerse wereld niet anders, nietwaar!

In een kleinschalig wildreservaat praat ik daarover met Shira, een jonge meid, die daar met haar familie, het bedrijfje vorm geeft. Ondanks haar jeugdige leeftijd maakt zij zich zorgen om het welzijn van mens en natuur en de symbiose van beide. Ook zij ziet de materiële verworvenheden van de mens heden te dage, maar laat zich daardoor niet het hoofd op hol brengen. In de toon en compositie van haar bescheiden schilderijtjes weerspiegelt dit streven naar geborgenheid en welbehagen.

Vanuit Melbourne zijn we overgevlogen naar Launceston in Tasmanië, het eiland ten zuiden van het vasteland. We logeren in een blokhut in het Cradle Mountain Nationale Park in het noorden van Tasmanië. Het is wederom een prachtig natuurgebied, met een rijk fauna-en flora gebeuren, uitstekend geschikt voor het maken van korte wandelingen en/of lange tochten. We kiezen voor een wandeling van 6 km rondom Dove Lake, met mooie glooiende wandelpaden, die goed te doen zijn voor ons beiden. Eindelijk zie ik hier voor het eerst in mijn leven een levende gifslang , die een paar meter voor ons, het pad oversteekt. Het is een White-lip snake, een van de drie soorten die hier voorkomen. Niet supergevaarlijk trouwens, omdat bij deze slang de giftanden zich in de achterkaak bevinden, zodat echt een forse beet nodig is, om het gif in te brengen. Maar dan is dringende medische hulp ook wel geboden, om een beetje gezond te blijven. Voor alle drie de soorten, is een en hetzelfde behandelings-serum afdoende, dus maakt het niet uit of je door de een of de ander wordt gebeten, haha... Verder zien we hier veel "wombats en padimons" en ook het "vogelbekdier" hebben we een keer goed kunnen zien. De blokhut heeft gelukkig een houtkachel, want het koelt hier behoorlijk af in de nacht. Maar overdag schijnt het zonnetje en hebben we prachtig wandelweer. 

Vandaar uit zijn we zuidwaarts vertrokken naar Swansea, een klein gehucht aan de zee, die hier nogal koud is. We maken een sight-seeing tocht langs de vele baaien die hier zijn, met exotische benamingen zoals "Great Oyster Bay, Wineglass Bay, Sleepy Bay" en stranden zoals "Hazards Beach en Friendly Beaches". De gehele kuststrook, op dit schiereiland in Tasmanië, is onderdeel van het Freycinet National Park, één van de oudste nationale parken. Morgen vertrekken we richting Hobart, onze laatste bestemming op het eiland, alvorens zaterdag terug te vliegen naar het vasteland, op weg naar Sydney. Het einde van onze reis komt dan echt in zicht, want we hebben dan nog maar een weekje te gaan. Op het moment genieten we echter nog van een vers kopje koffie op ons kleine prive-terrasje, waar nu de wind een beetje begint op te steken en enkele donkere wolken vanaf zee, komen binnen drijven. Tijd dus om af te sluiten en jullie een goede morgen te wensen.